OS DE ARES IMPUXÉRONSE CON CLARIDADE ANTE UN DESCOÑECIDO MANIÑOS.

Importante vitoria dos de Ares ante un dos grandes da categoría e que a bo seguro será un revulsivo para recuperar as boas sensacións.

Ares 11 de decembro de 2011.

ALINIACIONES:

NUMANCIA: Carlos Arnoso, Martín, Bule, César, Teti, Manu (Jauma 87´), Jorge (Javi Enrique 37´), Alex García, Zeta (Álvaro 80´), Javi (Rubén 66´) e Carlos Barcia (Jesús 78´).

MANIÑOS: Brage, Adrián, Alberto (Kike 58´), David (Jomaka 65´), Iván, Fonso, Josi, Uxio, Caste, Santi (Dieguito 70´) e Nebot (Mato 78´).

COLEXIADO: Fernando Formoso Sánchez. Amoestou a Adrián e Fonso polo Maniños.

GOLES:
1 – 0: Javi (min. 37).
1 – 1: Adrián (min. 40)
2 – 1: Carlos Barcia (min. 58).
3 – 1: Rubén (min. 68).

Antes de dar comezo o partido fíxose entrega do trofeo Murillo Viteri ao xogador máis regular do mes de novembro. Neste ocasión foron dous os agraciados, pois despois dunha clasificación moi apertada, finalmente Bule e Teti quedaron empatados a puntos. Fixo entrega do Trofeo Manel, Pérez representante da Adega Murillo Viteri para a zona de Ferrolterra.

Primeira metade de claro dominio aresán que levou o peso do partido durante a práctica totalidade desta primeira metade. Os de Ares saíron hoxe ao terreo de xogo moi mentalizados, exercendo presión en todas as partes do campo, e cun dispendio físico superior. Estas foron as claves para desarborar a un Maniños que foi incapaz de entrar en xogo en todo o partido. No minuto 9 chegaría a primeira oportunidade local, Alex García queda só ante Brage e envía ao lateral da rede. No minuto 20 sería Javi o que só ante o gardameta visitante a pica por enriba do longueiro. Dúas boas oportunidades desaproveitadas polos de Ares. Sería de novo Javi, no minuto 37, o que se desquitaría do seu erro anterior e deleitaríanos cun fermoso gol digno dos mellores dianteiros. Rápida xogada de contraataque do Numancia con balón en profundidade de Carlos Barcia sobre Javi quen supera de preciosa vaselina a saída de Brage 1 - 0. Sen dúbida un gol de moviola. A alegría pouco duraría pois tres minutos despois empatarían os feneses nunha das poucas ocasións nas que chegaron con claridade á porta local. Internada por banda de Caste con centro á área que Adrián libre de marca remata de cabeza ao fondo das mallas 1 - 1. Quizais un empate algo inxusto polo visto ata ese momento no terreo de xogo, pero como temos dito noutras ocasións ¡¡¡Goles son amores!!!. Con este resultado marcharíamos ao descanso

Na segunda metade, en contra do que se podía pensar, o gol do empate non meteu o Maniños no partido e na segunda parte viuse de novo superado por un Numancia inconmensurable. Darían os de Ares o primeiro aviso aos dous minutos do seu inicio cun disparo afastado de Javi Enrique que a punto está de sorprender a Brage. O Maniños continuaba sen reaccionar e os de Ares pouco a pouco fóronse apoderando do partido. Froito do mellor xogo local aos quince minutos chegaría o segundo tanto. Centro chut de Manu ao que lle mete o pé Carlos para fusilar a meta rival 2 - 0. Gol moi celebrado polo dianteiro aresán, pois con anterioridade dispuxera doutra boa ocasión que non aproveitara. Este novo tanto deixou moi tocado aos feneses que se vían incapaces de frear o xogo aresano e ao mesmo tempo superar a infranqueable defensa local para intimidar a meta numantina. No minuto 68 chegaría o terceiro. Entrada triunfal de Rubén no campo, pois apenas levaba minuto e medio no céspede, cando García lle pon un balón ás espadas da defensa para que o dianteiro aresano encare a Brage e o supere por alto ante a saída deste 3 - 1. Este gol foi a puntilla do Maniños. Aínda así intentárono os feneses metendo no campo máis artillaría, Jomaka, Dieguito e Nebot, pero foi insuficiente. Hoxe era o día do Numancia, quizais un dos mellores Numancias do que levamos de tempada. Finamente houbo que renderse á evidencia de que os de Ares, nesta ocasión, foron superiores ao Maniños.

Ao final do partido pulsamos a opinión Mahía mister do Maniños: Hoxe houbo un só equipo no terreo de xogo. Nós non fomos capaces nunca de estar metidos no partido, aínda nin sequera cando empatamos. Fomos un equipo moi previsible, lento, sobretodo moi lento, e sen actitude. Cando un equipo é así vese superado polo traballo do rival. Despois de ver a pasada semana ao Numancia en Barallobre, e velo hoxe, a verdade, se correse e traballase como o fixo hoxe seguro que levaba moitos máis puntos dos que ten. O Numancia hoxe estivo moi ben e nós non estivemos para nada en ningunha faceta do xogo. O resultado e os tres puntos para o Numancia fan sobrada xustiza ao visto no terreo de xogo.